Fundy shore en Glooscap trail
Door: Ada en Eiso
Blijf op de hoogte en volg Ada
22 September 2009 | Canada, Parrsboro
Zondag 20 september 2009.
We hebben gisteren uiteindelijk van 11.00 uur tot 18.00 uur op de parkeerplaats voor de brug gestaan en om 18.00 uur waaide het nog steeds even hard. Toen waren we het zat. Het zag er naar uit dat het nog wel uren kon gaan duren en we wilden niet in het donker over de brug rijden en ook niet in het donker een camping hoeven zoeken. Inmiddels was achter ons een vrachtauto vertrokken waardoor we achteruit konden manoeuvreren en van het parkeerterrein afkomen. We zijn terug gegaan naar de camping van de vorige nacht zodat we tenminste konden koken en een normale nachtrust konden hebben. Ook bleek dat er weer een muziekavond was en na zo'n dag hangen in de camper was dat een welkome afwisseling. We kregen applaus bij binnenkomst toen de eigenaresse vanaf het podium vertelde dat we de hele dag voor de brug hadden staan wachten en besloten hadden terug te komen. De Canadezen zijn zulke vriendelijke en hartelijke mensen, het was hartverwarmend. Vanmorgen zijn we extra vroeg vertrokken want het begon alweer zo hard te waaien. Maar gelukkig, de brug was open en het was een bijzondere belevenis er over heen te rijden.
We zijn via New Brunswick Nova Scotia weer binnen gereden en hebben van het visitors centre in Amherst nuttige informatie gekregen. Vandaar zijn we de Glooscap trail gaan rijden die langs de Bay of Fundy loopt. Glooscap komt van het woord Kluscap van de Mi'kmaq indianen. Een oude legende vertelt over de machtige Kluscap die ooit leefde bij de Bay of Fundy. Hij regelde de getijden met zijn magische krachten en hielp het landschap vormen zoals het vandaag de dag bestaat. Dat landschap is zeer grillig met steile kusten en enorme getijdenverschillen. Bij Joggins was een informatiecentrum over de Fossil Cliffs en bij laag tij kun je daar op de bodem van de oceaan lopen en fossielen zoeken. Maar, het was hoog water en we kwamen niet verder dan de trap naar het strand die aan de onderkant al in het water stond.
We hebben vandaag een flinke route gereden en de weg van Joggins naar Cape d'Or (een machtig gezicht zoals je die steile kaap vanaf de weg kunt zien liggen) was vooral een bochtige en heuvelachtige met hier en daar doorkijkjes naar de Chignecto Bay. Vanaf Cape d'Or veranderde de omgeving en hadden we veel meer zicht op het water aan onze rechterhand wat weer voor spectaculaire uitzichten zorgde. Ook zagen we onderweg voortdurend bosbessenvelden. We staan nu op de Glooscap campground, een gemeentecamping van Parrsboro en we zeggen het telkens weer, we hebben nog niet zo'n mooie plek gehad. We kregen een plaats direct op een klif met uitzicht op de Bay of Fundy (Minas Basin) en we kunnen vanuit de camper de vloedlijn zien. Gelukkig staan hier nog een paar andere campers maar het wordt minder en minder. We moeten nu voortdurend per camping bekijken of deze nog wel open is. Dat hebben we zo in het westen niet meegemaakt. Intussen zijn we wel aan het aftellen, nog maar drie andere campings en we moeten alweer gaan inpakken en schoonmaken. Helaas, maar we hebben het gevoel dat we al veel langer onderweg zijn. En Doede, om jouw vraag nog even te beantwoorden, we spraken die Nederlandse eigenaar van de camping bij Charlottetown en die zei 's winters zo mogelijk onderhoudswerk te doen en voor de rest de krant te lezen.
En Wil, zeg maar tegen Irka dat Eiso al lampjes heeft.
Groetjes van Ada en Eiso
We hebben gisteren uiteindelijk van 11.00 uur tot 18.00 uur op de parkeerplaats voor de brug gestaan en om 18.00 uur waaide het nog steeds even hard. Toen waren we het zat. Het zag er naar uit dat het nog wel uren kon gaan duren en we wilden niet in het donker over de brug rijden en ook niet in het donker een camping hoeven zoeken. Inmiddels was achter ons een vrachtauto vertrokken waardoor we achteruit konden manoeuvreren en van het parkeerterrein afkomen. We zijn terug gegaan naar de camping van de vorige nacht zodat we tenminste konden koken en een normale nachtrust konden hebben. Ook bleek dat er weer een muziekavond was en na zo'n dag hangen in de camper was dat een welkome afwisseling. We kregen applaus bij binnenkomst toen de eigenaresse vanaf het podium vertelde dat we de hele dag voor de brug hadden staan wachten en besloten hadden terug te komen. De Canadezen zijn zulke vriendelijke en hartelijke mensen, het was hartverwarmend. Vanmorgen zijn we extra vroeg vertrokken want het begon alweer zo hard te waaien. Maar gelukkig, de brug was open en het was een bijzondere belevenis er over heen te rijden.
We zijn via New Brunswick Nova Scotia weer binnen gereden en hebben van het visitors centre in Amherst nuttige informatie gekregen. Vandaar zijn we de Glooscap trail gaan rijden die langs de Bay of Fundy loopt. Glooscap komt van het woord Kluscap van de Mi'kmaq indianen. Een oude legende vertelt over de machtige Kluscap die ooit leefde bij de Bay of Fundy. Hij regelde de getijden met zijn magische krachten en hielp het landschap vormen zoals het vandaag de dag bestaat. Dat landschap is zeer grillig met steile kusten en enorme getijdenverschillen. Bij Joggins was een informatiecentrum over de Fossil Cliffs en bij laag tij kun je daar op de bodem van de oceaan lopen en fossielen zoeken. Maar, het was hoog water en we kwamen niet verder dan de trap naar het strand die aan de onderkant al in het water stond.
We hebben vandaag een flinke route gereden en de weg van Joggins naar Cape d'Or (een machtig gezicht zoals je die steile kaap vanaf de weg kunt zien liggen) was vooral een bochtige en heuvelachtige met hier en daar doorkijkjes naar de Chignecto Bay. Vanaf Cape d'Or veranderde de omgeving en hadden we veel meer zicht op het water aan onze rechterhand wat weer voor spectaculaire uitzichten zorgde. Ook zagen we onderweg voortdurend bosbessenvelden. We staan nu op de Glooscap campground, een gemeentecamping van Parrsboro en we zeggen het telkens weer, we hebben nog niet zo'n mooie plek gehad. We kregen een plaats direct op een klif met uitzicht op de Bay of Fundy (Minas Basin) en we kunnen vanuit de camper de vloedlijn zien. Gelukkig staan hier nog een paar andere campers maar het wordt minder en minder. We moeten nu voortdurend per camping bekijken of deze nog wel open is. Dat hebben we zo in het westen niet meegemaakt. Intussen zijn we wel aan het aftellen, nog maar drie andere campings en we moeten alweer gaan inpakken en schoonmaken. Helaas, maar we hebben het gevoel dat we al veel langer onderweg zijn. En Doede, om jouw vraag nog even te beantwoorden, we spraken die Nederlandse eigenaar van de camping bij Charlottetown en die zei 's winters zo mogelijk onderhoudswerk te doen en voor de rest de krant te lezen.
En Wil, zeg maar tegen Irka dat Eiso al lampjes heeft.
Groetjes van Ada en Eiso
-
22 September 2009 - 13:26
Anton:
Klinkt allemaal heerlijk relaxed (behoudens dat wachten voor die brug; daar worden wij Nederlanders doorgaans errug onrustig van). Nou, Ada wij zullen ook weer klappen als je terug op het werk bent. Het is errug stil zo zonder jou ..... In je vorige mails las ik iets over renteniersplannen?? Pas vanaf je 70ste hè, zeker niet eerder, maar ik neem aan dat je Eiso hiervan al op de hoogte hebt gesteld. Geniet van de laatste dagen. -
22 September 2009 - 13:42
Henriette:
Hoi Ada
Mooie foto's en verslag.
Ja dat wachten voor die brug, wordt je niet echt vrolijk van, zo zonde van je vakantietijd.Maar als je dan terug gaat naar de camping is het zo leuk als je met open armen verwelkomt wordt lijkt mij
Wij komen donderdag aan in Halifax en begint onze vakantie van bijna 4 weken, door Nova Scotia, New Brunswick en dan Ontario, om daar nog familie te bezoeken.
Geniet nog maar even volop van jullie laatste vakantiedagen
Henriette -
22 September 2009 - 14:59
Nel:
wat een mooi plekje aan de zee!!
Als het daar stormt, lig je wel te trillen in je bed....
Daar zou je gewoon een hele week moeten staan, muziekje en boek erbij... -
22 September 2009 - 18:04
Agnes En Colinda:
Wat een prachtige reis maken jullie toch.
Die brug!!!!!!, jee wat is die lang zeg.
Lijkt me gigantisch mooi om over heen te rijden.
En dan die zonsondergang, om heerlijk bij weg te zwemelen.
Wat moeten jullie gebaald hebben om zo lang voor die brug te moeten wachten.
Zonde van de dag.
Maar wat leuk om zo'n applaus te ontvangen van die hartelijke mensen.
Geeft je een goed gevoel, lijkt me.
Geniet nog even heerlijk van de laatste dagen.
En misschien kunnen we nog een verhaaltje van jullie lezen.
Groetjes vanuit Hoofddorp van Agnes en Colinda -
22 September 2009 - 18:47
De Idzerda's:
Hoe lang is die brug? Mooie foto's, Ada. -
22 September 2009 - 19:34
Maria:
Wat een prachtige plek om met een camper te staan. Leuk die Indiaan. Het is totaal niet in te schatten hoe groot hij is, want het is nergens aan af te meten.
Goede reis verder. Maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
