Grand Junction laatste dag
Door: Ada Venema
Blijf op de hoogte en volg Ada
04 September 2015 | Verenigde Staten, Grand Junction
Ik kan niet slapen, werd om half één wakker van een stel luiddruchtige mannen die pal voor onze deur zaten te drinken en herrie te maken. Het is drie uur in de nacht geweest en ik ben moe en zat van het woelen en draaien, ik ga er maar uit. Heb een lekker kopje thee voor mijzelf gezet en ga maar iets doen.
Geen ontbijtnieuws vandaag Franziska, in Nederland zijn jullie al weer een poosje aan de slag.
Daarnaast kraakt de vloer van de kamer boven ons verschrikkelijk en lijkt het voortdurend of er een kudde olifanten heen en weer stampt als er weer één naar de badkamer gaat. Nee, dit hotel zal ik niet missen. Eiso kon er gisternacht niet van slapen, nu ben ik aan de beurt blijkbaar.
Vanmorgen zijn we naar het Colorado National Monument geweest. De enige weg die daar doorheen loopt van west naar oost - of andersom natuurlijk - is de Rimrockdrive wat zoveel betekent dat je langs de rand van de rotsen rijdt. En dat is niets teveel gezegd. Ik moet dan ook zeggen, wij vonden het het meest spectaculaire park tot nu toe. Wij zijn naar Fruita gereden om het park vanaf het westen te beginnen en meteen al als je binnenrijdt klim je tot grote hoogte, het echte bergwerk. Veel heel steile haarspeldbochten, overal om je heen alweer enorme rode rotsen en de weg voert zo dicht langs de randen dat je voortdurend langs duizelingwekkende ravijnen rijdt. En dat duurt bijna de hele weg, van begin tot eind, zo'n 24 mijl = ongeveer 40 km lang. We waren blij dat we het eerste stuk aan de bergkant reden want als we naar links keken voelden we het overal kriebelen.
19 Uitkijkpunten telt het park en alleen aan het begin en aan het eind zijn er toiletten. En dan duurt 40 km best lang als je er veel uitgaat. Er was ook nergens gelegenheid te picknicken, behalve vlak voor de oostelijke ingang en bij de westelijke ingang bij het Visitors Centre en dus hebben we onze meegebrachte lunch dan ook maar in de auto opgegeten en waren blij dat er redelijk wat wolken waren want een beschut plekje was er niet.
Onderweg liepen er drie berggeiten op de weg waar we een poosje voor moesten stoppen en het enige wild wat we verder tegenkwamen waren heel veel watervlugge eekhoorntjes, die gelukkig steeds net snel genoeg voor onze banden konden wegspringen. Ik heb geprobeerd ze op de foto te zetten maar ze zijn zo ongelooflijk snel, voordat je scherp gesteld hebt zijn ze al weer verdwenen.
Gistermiddag verder wat uitgerust en even lekker gezwommen. Alle hotels tot nu toe hebben een zwembad en als het even kan ga ik zwemmen. Eiso is één keer meegeweest maar is er niet zo'n liefhebber van, hij heeft al bijna twee boeken uitgelezen.
De Amerikanen zijn heel vriendelijk en beleefd. We komen veel aardige mensen tegen en hebben zo links en rechs best wat aanspraak. Erg leuk om andere mensen te ontmoeten en het zijn niet alleen de locals maar ook regelmatig toeristen. Naast ons in het hotel zitten Canadezen uit Quebec die met een gave witte motor met aanhanger van Canada naar hier zijn komen rijden. Ook ontmoetten we in de ontbijtruimte een Canadese vrouw uit Victoria die alleen reist, waar ik zeer bewondering voor heb, die stomverbaasd en geschokt was over de vluchtelingenproblematiek van Europa te horen. Ze begreep niet dat zij dat niet wisten en daar waren wij weer stomverbaasd over.
Morgen, of eigenlijk vandaag hebben we weer een lange rit van ruim 400 km voor de boeg, naar Denver. Het zou fijn zijn als ik nog even kon slapen dus dat ga ik dan nog maar eens proberen.
Groetjes van Ada en Eiso
Geen ontbijtnieuws vandaag Franziska, in Nederland zijn jullie al weer een poosje aan de slag.
Daarnaast kraakt de vloer van de kamer boven ons verschrikkelijk en lijkt het voortdurend of er een kudde olifanten heen en weer stampt als er weer één naar de badkamer gaat. Nee, dit hotel zal ik niet missen. Eiso kon er gisternacht niet van slapen, nu ben ik aan de beurt blijkbaar.
Vanmorgen zijn we naar het Colorado National Monument geweest. De enige weg die daar doorheen loopt van west naar oost - of andersom natuurlijk - is de Rimrockdrive wat zoveel betekent dat je langs de rand van de rotsen rijdt. En dat is niets teveel gezegd. Ik moet dan ook zeggen, wij vonden het het meest spectaculaire park tot nu toe. Wij zijn naar Fruita gereden om het park vanaf het westen te beginnen en meteen al als je binnenrijdt klim je tot grote hoogte, het echte bergwerk. Veel heel steile haarspeldbochten, overal om je heen alweer enorme rode rotsen en de weg voert zo dicht langs de randen dat je voortdurend langs duizelingwekkende ravijnen rijdt. En dat duurt bijna de hele weg, van begin tot eind, zo'n 24 mijl = ongeveer 40 km lang. We waren blij dat we het eerste stuk aan de bergkant reden want als we naar links keken voelden we het overal kriebelen.
19 Uitkijkpunten telt het park en alleen aan het begin en aan het eind zijn er toiletten. En dan duurt 40 km best lang als je er veel uitgaat. Er was ook nergens gelegenheid te picknicken, behalve vlak voor de oostelijke ingang en bij de westelijke ingang bij het Visitors Centre en dus hebben we onze meegebrachte lunch dan ook maar in de auto opgegeten en waren blij dat er redelijk wat wolken waren want een beschut plekje was er niet.
Onderweg liepen er drie berggeiten op de weg waar we een poosje voor moesten stoppen en het enige wild wat we verder tegenkwamen waren heel veel watervlugge eekhoorntjes, die gelukkig steeds net snel genoeg voor onze banden konden wegspringen. Ik heb geprobeerd ze op de foto te zetten maar ze zijn zo ongelooflijk snel, voordat je scherp gesteld hebt zijn ze al weer verdwenen.
Gistermiddag verder wat uitgerust en even lekker gezwommen. Alle hotels tot nu toe hebben een zwembad en als het even kan ga ik zwemmen. Eiso is één keer meegeweest maar is er niet zo'n liefhebber van, hij heeft al bijna twee boeken uitgelezen.
De Amerikanen zijn heel vriendelijk en beleefd. We komen veel aardige mensen tegen en hebben zo links en rechs best wat aanspraak. Erg leuk om andere mensen te ontmoeten en het zijn niet alleen de locals maar ook regelmatig toeristen. Naast ons in het hotel zitten Canadezen uit Quebec die met een gave witte motor met aanhanger van Canada naar hier zijn komen rijden. Ook ontmoetten we in de ontbijtruimte een Canadese vrouw uit Victoria die alleen reist, waar ik zeer bewondering voor heb, die stomverbaasd en geschokt was over de vluchtelingenproblematiek van Europa te horen. Ze begreep niet dat zij dat niet wisten en daar waren wij weer stomverbaasd over.
Morgen, of eigenlijk vandaag hebben we weer een lange rit van ruim 400 km voor de boeg, naar Denver. Het zou fijn zijn als ik nog even kon slapen dus dat ga ik dan nog maar eens proberen.
Groetjes van Ada en Eiso
-
04 September 2015 - 20:28
Franziska & Klaas :
Geen probleem Ada: ook 's middags is nieuws van jullie altijd welkom. Ik vind het alleen vervelend voor jou, dat je al weer een slapeloze nacht achter de rug hebt.
Toch leuk om te horen, dat jullie genieten en dat jullie door de locals en de toeristen vriendelijk onthaald worden en al heel wat leuke contacten hebben opgedaan.
Die plaatjes van Colorado NM zien er trouwens heel aantrekkelijk uit. Daar zijn wij nog niet eerder geweest, maar daar moet in de toekomst dan toch maar verandering in komen. Weer een item voor op de bucketlist dus. Het verlanglijstje wordt alsmaar langer.
Veel plezier en slaap lekker! -
04 September 2015 - 21:18
Maria:
Lieve Ada en Eiso
wat kun je in korte tijd toch veel meemaken. Dat moet allemaal een plaatsje vinden in je hoofd Ada en kost je misschien af en toe slapeloze uurtjes. De vluchtelingencrisis in Europa is behoorlijk aan het escaleren. Wat gek dat die mevrouw nergens van wist. Besteden radio, t.v. en de schrijvende pers er wel aandacht aan?
Mooi vervolg wens ik jullie!
Liefs van Maria -
06 September 2015 - 16:56
MaRia:
Lieve Ada en Eiso,
Ik lees met ontzettend veel plezier je geweldige verslagen en beleef alles zo ook wat mee!
Fijn dat je toch ook foto's nu kunt maken, zeker om later thuis deze fantastische reis te kunnen herbeleven!
Blijf genieten samen en nog vele leuke dagen te gaan!
Lieve groetjes ook van Chris die ook enthousiast alles van jullie meeleest!
MaRia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
