Afscheid van Winnipeg

Zaterdag 1 september 2012

Het weer was vandaag wat minder. Bewolkt en wat regen, niet veel, maar een stuk frisser met een flinke wind.
We hebben de festiviteiten vanwege Labourday (eind van het seizoen) bezocht in Winnipeg. Er was een groot podium in de Assiniboine rivier waar allerlei artiesten optraden. Dat was in het centrum van de stad en omdat het lastig is je auto daar te parkeren had Jim ons aangeraden onze auto in een buitenwijk te parkeren en vandaar met de waterbus te gaan. Dat was reuze handig want de waterbus bracht ons regelrecht tot aan het podium. Daar hebben we een poosje genoten van de optredens, met name van de voorstelling van een Indinanengroep met hun zang en dans.En soms heeft een mens pech, precies op het moment van die voorstelling was de batterij van mijn camera leeg. Ik heb van de Indianenvoorstelling helaas geen foto's kunnen maken.

Zondag 2 september 2012

Ook vandaag was het weer een stukje minder in de zin dat het 's middags behoorlijk heeft geregend. In de ochtend werd het nog broeierig warm, dat was toen we in het Assiniboine park in Winnipeg rondliepen. De muggen hadden het reuze naar hun zin in de Engelse tuin van het park, het was daar vochtig en warm en natuurlijk moesten ze mij hebben. We were under attack!
De Engelse tuin was prachtig en deed ons denken aan Butchard Gardens op Vancouver Island. Mooie foto's gemaakt, ook van prachtige Snapdragons in diverse kleuren. Ada en Peter, Weten jullie misschien de Nederlandse naam er van? Wij willen volgend jaar een stukje wilde bloementuin achterin onze tuin maken en Snapdragons zullen daar prachtig staan.
Toen het begon te regenen zijn we naar huis gegaan waar we een rustige zondagmiddag hebben gehouden, onze koffer gepakt en voor de laatste keer gezellig hebben geborreld met Jim en Sheila en de andere gasten.

Maandag 3 september 2012

Vandaag gaat de reis weer verder naar Saskatchewan, de volgende provincie. Vanmorgen vroeg ontbeten en afscheid genomen van jim en Sheila. Dat was best een beetje emotioneel, we hebben het erg gezellig gehad met elkaar, verbazingwekkend dat je in zo'n korte tijd gehecht kunt raken. Maar zoals gezegd, de reis gaat verder en toen ik om 8.30 uur vanmorgen een trein hoorde toeteren zei ik tegen Sheila: "Hoorde je dat Sheila? We worden geroepen".
Auto weer ingeleverd, we waren prachtig op tijd. Eiso heeft mij met alle bagage op het station afgezet en is daarna de auto weg gaan brengen. En nu zitten we dan weer in de trein, op naar de volgende stop.
We zitten op dit moment weer in de Domecar en steeds als de trein langzamer gaat rijden of voor een poosje stopt, moet er een goederentrein passeren. En oh mensen, wat zijn die treinen lang! We staan dus regelmatig even stil en zojuist ging hij weer zo langzaam rijden. Maar dit keer niet voor een goederentrein, hij moest over een oude houten brug en deed dat zo langzaam mogelijk.
We rijden nu door een prachtig heuvelachtig landschap, voortdurend afgewisseld met waters, klein en groot, wat een welkome afwisseling is na de enorme vlakten waar we vanmorgen doorheen kwamen.
Donna, van de volgende B&B in Saskatoon komt ons vanavond laat zelf halen. Wat een service. Ik sprak haar gisteren even aan de telefoon en het lijkt er op dat we alweer van de ene geweldige gastvrouw naar de volgende gaan.
We spreken elkaar weer vanuit Saskatoon, tot dan.
Groetjes van Ada en Eiso